(944) یادداشت هواداری؛ اختصاصی برای روزنامه استقلال جوان (10 تیر 96)

هر سال که می گذرد بیشتر به عشق و علاقه خود نسبت به تیم محبوبمان استقلال پی می برم و بر آن مستحکم می مانم، هر سال که می گذرد بیشتر به عشق و علاقه و وظیفه خود بر نوشتن و قلم زدن برای تیم محبوبمان استقلال دلگرم می شوم، دلگرمی که نه با پول می شود آن را بدست آورد و نه با چیز دیگری، فعلا که این دلگرمی چهارده ساله تنها و تنها به عشق یک رنگ و یک نام تاکنون ثابت قدم مانده است و امید دارم که همچنان باقی بماند.آوای آبی هم مانند یک کودک نوپا هر سال بزرگ و بزرگ تر می شود و حال دیگر کودک نیست، به مانند یک نوجوان 14 ساله قد کشیده است و حال در حال ثمره دادن برای تیم محبوبش استقلال است، نوشتن از استقلال، فریاد حمایت سر دادن نسبت به او از وظیفه آوای آبی است که خوشبختانه در طول این سالیان به خوبی توانسته است از انجام آن برآید امید که بتواند همچنان بر این وظیفه خود مستحکم و قدرتمند باقی بماند.آوای آبی از اواخر سال 1389 فعالیت مجازی خود در دنیای اینترنت را آغاز کرد، اکنون با گذشت 14 سال این صفحه مجازی ورود خود را به چهاردهمین سال فعالیتش جشن گرفته است.آوای آبی در تمام طول فعالیت خود سعی و تلاش نموده است تا فریاد هواداری و حمایت خود را تمام و کمال از تیم محبوب استقلال بدون قید و شرط انجام دهد.تریبونی برای حمایت و تشویق تیم استقلال با دل نوشته ها و دست نوشته های هواداری یک آبی نویس. بخوانید, ...ادامه مطلب

4 مهر برای بسیاری یادآور خاطره ای شیرین است، تولد باشگاه و تیمی که تا همین یک دهه پیش پرآوازه بود، تا همین یک دهه پیش آن را با قهرمانی می شناختند، تا همین یک دهه پیش همچنان پرافتخارترین تیم آسیا بود، تا همین یک دهه پیش آسیا انتظارش را می کشید اما... .اما امان از این یک دهه گذشته، امان از دهه ای که دیگر خالی شد از قهرمانی، دیگر خالی شد از حضور مداوم در آسیا و متاسفانه دوری دو ساله از آسیا... کسی هنوز باورش را ندارد که چه بر سر این باشگاه آمده است؟ چه بر سر این تیم آورده شده است؟ آیا این تیم همان تیم یک دهه پیش است؟ این تیم همان تیم دو دهه پیش است؟ این تیم همان تیمی است که پیشتاز تیم های داخلی در آسیا بود؟ نه این تیم دیگر حتی رنگ آن تیم را هم ندارد چه برسد به بوی آن تیم.. نه رنگی و نه بویی و تنها یک نام.تنها یک نام مانده است و هوادارانش به همین یک نام دلخوش مانده اند، نامی که شاید دیگر مثل گذشته پرآوازه نیست اما هنوز هست، هنوز وجود دارد، هنوز نفس می کشد حتی اگر غریب مانده باشد، حتی اگر دور مانده باشد اما هنوز استقلال است، هنوز قدیمی ترین تیم این آب و خاک است، هنوز می توان با خاطره های شیرین گذشته های دورش هم زندگی کرد، نفس کشید حتی با حسرت.استقلال امروز در نبود حجازی ها، پورحیدری ها، علی دانایی فرها، احدی ها، مظلومی ها و در کنار پیشکسوتانی همچون علی جباری و حسن روشن و اکبر کارگرجم و جواد قراب و برادران بیانی و...و... غریبانه هفتاد و هشتمین پاییز عمر خود را جشن گرفت (جشن که چه عرض کنیم تنها از این تاریخ عبور کرد) در سکوت و حسرت خود تا شاید باز آفتاب آرامش دوباره بر چهره این تیم قدیمی به گرمی بتابد. بخوانید, ...ادامه مطلب